جمعه های بی قراری

و باز هم جمعه و دل بی قراری

مهربانم ! عالم از توست ...غریبانه چرا میگردی ؟

به نام رب مهدی لب گشایم

سرود غیبتش را می سرایم

سخن از غربت مهدی زهراست

سخن از بی وفایی من و ماست

 چه عجب ...

 همه با سلام آغاز میکنند ولی انگار آغاز آشنایی ما با خداحافظ بوده است.حتی یک لحظه قبل از رفتنت را در یاد هیچ کس نیست ...
 نمی دانم !!
نمی دانم وقتی زمان می گذرد سهمم از بی تو بودن بیشتر می شود یا به تو نزدیک تر می شوم؟ خدا کند به اندازه یک سلام وقت بماند !!!!!
کاش میشد ببینمت ...

عصر یک جمعه دلگیر  دلم گفت بگویم بنویسم

که چرا عشق به انسان نرسیده است

چرا آب به گلدان نرسیده است

چرا لحظه ی باران نرسیده است

به هر کس که در این خشکی دوران به لبش جان نرسیده است

به ایمان نرسیده است وهنوزم که هنوز است

غم عشق به پایان نرسیده است