شاخه های شک

امیر المؤمنین علیٌّ علیه ‏السلام :

الشَّکُّ على أربَعِ شُعَبٍ : على الَّتمارِی ، والهَولِ ، والتَّرَدُّدِ ، والاستِسلامِ ، فَمَن جَعَلَ المِراءَ دَیدَنا لَم یُصبِحْ لَیلُهُ ، ومَن هالَهُ ما بَینَ یَدَیهَ نَکَصَ على عَقِبَیهِ ، ومَن تَرَدَّدَ فی الرَّیبِ وَطِئَتهُ سَنابِکُ الشَّیاطینِ ، ومَنِ استَسلَمَ لِهَلَکَةِ الدُّنیا والآخِرَةِ هَلَکَ فیهِما .

امام على علیه ‏السلام :

شکّ چهار شاخه دارد : جدال کردن ، ترس ، سرگردانى و تن دادن .

کسى که ستیزه کردن را عادت خویش گرداند ، شب او صبح نشود و کسى که از حوادث آینده وحشت داشته باشد ، به گذشته برگردد و کسى که در (عالم) تردید و تشویش سرگردان ماند ، پایمال سُم هاى شیاطین شود و کسى که به هلاکت دنیا و آخرت تن دهد ، در هر دو سراى ، هلاک گردد .

نهج البلاغة : الحکمة 31 منتخب میزان الحکمة : 304